pahit bila kita terpaksa telan realiti... pedih bila hati kita tak boleh terima realiti tu... berpasir rasa air liur bila kita sedar hakikat realiti tu kita harus terima, bezanya cepat atau lambat je...
salah sendiri bila letak harapan tinggi pada manusia biasa sama macam kita, manusia biasa yang tak pernah lari dari buat silap, manusia biasa yang bukan sempurna...
berharap manusia tu berubah tak salah cuma siapa kita untuk kita duga dia boleh berubah sebab kita yang biasa-biasa sama macam dia... manusia yang biasa-biasa macam kita hanya boleh doa dia berubah tapi tak boleh letak harapan tinggi yang dia AKAN berubah...
kita bukan Tuhan... kita takde kuasa nak ubah hati orang... kita cuma boleh bantu dia tapi hati dia tetap ALLAH yang pegang...
20110429:1210
p.s: thought u have change..but my bad...my mistake...
No comments:
Post a Comment